Zingiber Officinale (Imbir)

Imbir (Zingiber officinale) to roślina kwitnąca, której kłącze, korzeń imbiru lub imbir, jest szeroko stosowany jako przyprawa i medycyna ludowa. Jest to wieloletnia roślina zielna, która rośnie jednoroczne pseudostemy (fałszywe łodygi wykonane z walcowanych baz liści) o wysokości około jednego metra z wąskimi blaszkami liściowymi. Kwiatostany noszą kwiaty o bladożółtych płatkach z fioletowymi krawędziami i powstają bezpośrednio z kłącza na oddzielnych pędach.

Imbir należy do rodziny Zingiberaceae, która obejmuje również kurkumę (Curcuma longa), kardamon (Elettaria cardamomum) i galangal. Imbir pochodzi z morskiej Azji Południowo-Wschodniej i prawdopodobnie został udomowiony jako pierwszy przez ludy austronezyjskie. Został przetransportowany z nimi po całym Indo-Pacyfiku podczas ekspansji austronezyjskiej (ok. 5000 BP), docierając aż do Hawajów. Imbir jest jedną z pierwszych przypraw eksportowanych z Azji, przybywających do Europy z handlem przyprawami, i był używany przez starożytnych Greków i Rzymian. Daleko spokrewnione dicots z rodzaju Asarum są powszechnie nazywane dzikim imbirem ze względu na ich podobny smak.

Chociaż jest stosowany w medycynie tradycyjnej i jako suplement diety, nie ma dobrych dowodów na to, że spożywanie imbiru lub jego ekstraktów ma jakikolwiek wpływ na zdrowie człowieka lub w leczeniu chorób. W 2019 r. Światowa produkcja imbiru wyniosła 4,1 miliona ton, prowadzona przez Indie z 44% światowej ogółu.